As Sociedades Científicas Agamfec, Semergen Galicia, SEMG e AGAPap e o Consello Galego de Colexios Médicos, queren manifestar mediante este documento a súa postura ante o borrador do “Novo Modelo de Atención Primaria” presentado o mércores 20 de febreiro pola Conselleria de Sanidade. Desde o primeiro momento entendemos, e así o fixemos público, que a metodoloxía aplicada pola Consellería nestes últimos Grupos de Traballo non era a correcta para desenvolver un proxecto tan ambicioso como a elaboración dun Novo Modelo para a Atención Primaria, que dese solución ás inaprazables demandas que se explicitaron en os últimos meses e sobre as que xa propuxemos solucións nos Grupos de Traballo do 2015. Non eran nin son necesarios novos borradores de plans difusos e confusos, eran e son necesarias decisións claras de carácter organizativo e orzamentario da Consellería de Sanidade para recuperar un nivel asistencial, o da A. P., imprescindible para o sistema público de saúde e que se atopa nunha clara situación de crise. Unha vez lido e analizado na súa totalidade o documento elaborado pola Consellería, entendemos que en ningún caso pódese considerar un Novo Modelo”, é máis ben unha declaración de intencións, carente de concreción en gran parte dos seus apartados, que inclúe só parcialmente algunhas das propostas realizadas polos diferentes colectivos sen dar resposta aos problemas reais máis importantes que os profesionais da A. P levan tempo solicitando por non poder realizar o seu traballo cuns standares mínimos de calidade que garantan a correcta asistencia das necesidades dos pacientes galegos. Non é este borrador dun suposto “Novo Modelo”, o que levamos tempo demandando, polo que manifestamos o noso rexeitamento ao mesmo. Necesitamos solucións reais para os problemas da Atención Primaria, a base do sistema sanitario público galego, tan ben valorado pola cidadanía grazas ao esforzo de todos os excelentes profesionais que día a día dan o mellor de se mesmos na súa actividade asistencial. Necesitamos tempo para os nosos pacientes, unha maior capacidade de xestión nas estruturas organizativas, recursos humanos adecuados a as necesidades poboacionais e medidas contundentes de aproveitamento de os recursos actuais que nos permitan abordar con garantías a cronicidade e o envellecemento poboacional con todos os problemas que comporta, non só asistenciais se non tamén sociais e comunitarios, recursos técnicos accesibles e un orzamento mínimo que permita afrontar estes retos con solvencia. Diso é do que toca falar e sobre o que esperamos unha interlocución capaz de ofrecer respostas claras e de aplicación rápida. Para iso, estamos dispostos a seguir dialogando como o levamos facendo desde hai anos.
