Manifesto sobre o Anteproxecto de Lei de medidas para a equidade, universalidade e cohesión do SNS
A saúde é un dereito humano fundamental e a cobertura sanitaria universal é crucial para garantilo, tal e como se recoñece nos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible de Nacións Unidas.
En España, desde a creación do Sistema Nacional de Saúde ( SNS) en 1986, as diferentes lexislacións foron ampliando o acceso á atención sanitaria pública ata que coa Lei Xeral de Saúde Pública de 2011 estaba garantido a toda a poboación. No caso das persoas estranxeiras, este acceso recoñecíaselles co único requisito de que vivisen en España, independentemente de cal fose a súa situación administrativa. España situábase así á cabeza de Europa cun sistema sanitario público plenamente universal, a pesar de contar cun dos gastos sanitarios máis baixos da nosa contorna. Con todo,o Real Decreto-Lei 16/2012 introduciu un cambio profundo na configuración do sistema sanitario e a súa cobertura poboacional, quitando este dereito a miles de persoas de maneira inxustificada. A evidencia mostra o impacto negativo desta medida sobre a saúde das persoas excluídas en relación a maior morbilidade, dificultade de seguimento no embarazo, e mortalidade evitable, así como no conxunto da sociedade en termos económicos, de benestar e cohesión social e de saúde pública, producindo graves desigualdades en saúde e exclusión social.